Op vrijdag heb ik nog mijn rondje hardgelopen en, waarschijnlijk vanwege de wind, ging het iets langzamer dan eerder. Niet getreurd, gisteren was de loop en qua temperatuur een stuk koeler dan vorig jaar en het was ook nog droog. Een klein spatje of nog iets koeler had trouwens best gemogen omdat hardlopen toch best veel warmte genereerd, weet ik nu.
Vorig jaar
Na slechts kleine stukjes gerend te hebben (max 1 km) in de 5 (!) dagen voor de wedstrijd heb ik het met een combinatie van wandelen en rennen volbracht in iets meer dan 33 minuten.
Onder de 30 minuten in 2024 zou ik mezelf een voldoende/zesje gegeven hebben.
Voor een 7/ruime voldoende onder de 29 minuten en voor een 8/goed onder de 28 minuten. Tijdens mijn laatste opleiding leerde ik bij tentamens "voor een 8" en soms viel het mee en werd het een 9. Dat is misschien wel de inzet die ik aan de dag kan leggen voor...van alles.
Voor de volledigheid dan: een 9/zeer goed onder de 27 minuten en voor een 10/uitmuntend (eigenlijk onmogelijk voor iemand zonder een echt sportief laat staan hardloop verleden), onder de 26 minuten.
De start
Met circa 400 medelopers begon ik om 11:00 uur met de uitdaging/wedstrijd. Playlist aan en Samsung health gestart zodat ik enigszins zou weten hoe snel het ging. Ik liep zoals gebruikelijk op mijn 168 passen per minuut en mikte op een tempo waarvan ik dacht dat ik dat altijd liep. Bij het bord van 1 km hoorde ik over mijn oortjes ook de melding, helaas geeft de computerstem steevast een incorrecte tijd door per km. De cumulatieve tijd klopt echter wel maar daarvoor moeten dus 2 km afgelegd worden. Het doel was de eerste km enigszins op reserve te lopen en gaandeweg kreeg ik het gevoel dat dit niet gelukt was of dat ik een slechte dag had.
Tussendoor: mijn snelste vliegende km deed ik in de training in 5:24. De snelste gemiddelde snelheid per km over 5 km lag boven 5:30.
Na 2 km
Rond dit punt werd water aangeboden en ik pakte het bekertje aan. Drinken terwijl je al redelijk naar adem hapt gaat niet dus na één slok mikte ik het weg. Ik had het nog niet bijzonder warm dus voor koeling had ik het (nog) niet nodig. Hierdoor was ik dusdanig afgeleid dat ik niet had verstaan wat mijn tussentijd was.
Na 3 km
Hier hoorde ik de vriendelijke computerstem wel: fifteen minutes and thirtysix seconds. Wacht, 15:36. Dat is (steekt weg over) dat is 5 minuten (zwaait naar groepje bekenden) dat is 12 (struikelt bijna) ...dat is 5:12! Dat is 5:12 GEMIDDELD PER KILOMETER OVER 3 KILOMETER! Oh boy, holy crap.
Na 4 km
De vierde km was iets minder leuk. Een stuk over onverharde weg, weinig publiek en een voetgangersbrug als hindernis maar vooral de vermoeidheid maakten het zwaar! Ik besloot hoe dan ook niet op te geven tot ik het 4 km signaal hoorde. Dat is een risico want het wordt dan een soort finishlijn terwijl je er nog niet bent.
De laatste km
De route was dezelfde als vorig jaar en ik kon me de laatste km goed inbeelden en alles schreeuwde dat ik moest gaan wandelen. Eventjes maar, om bij te komen. Ik weigerde hieraan toe te geven en herinnerde mezelf eraan dat mijn hersteltijd kort is en dat even diep gaan snel weer vergeten is. Maar voelde wel aan alles dat er IETS moest veranderen omdat ik zo de finish niet halen zou. Maar wat dan?
Wandelen dus niet. GEEN OPTIE. Kleinere passen? Geprobeerd maar gaf geen verlichting. Nóg sneller ademen? (Ai! Een beetje kramp in de rechterzij.) Kan niet, geen effect. Laatste optie: IETS langzamere pasfrequentie. Het tempo van Asche zur asche loslaten en blijven rennen.
Het werkte! Ik bleef vooruit komen, weliswaar langzamer, maar herstelde een beetje. Ik kon nadenken over hoe ver de finish nog was en vanaf waar ik zou opschakelen, terug naar mijn topsnelheid. Dat was, denk ik, de laatste 400m.
De finish
Bij de finish hoorde ik mijn naam, meende op het bord 26 minuten nog iets, gezien te hebben en dronk snel 2 bekertjes leeg en drukte een spons water leeg in mijn nek. Ik zag er kennelijk nogal uitgeput uit want onmiddellijk werd door 2 vrijwilligers gevraagd of het ging. Zoals verwacht kon ik binnen een paar minuten weer praten en voorzag iemand van wat drinken die er wat slechter aan toe was.
En toen hoorde ik uiteindelijk mijn werkelijke tijd: 25:17! 💪
Het was een prachtige dag. 😎
Nou, hopelijk hebben jullie genoten van dit spannende verhaal dat ging over het verleggen van grenzen. En, geen spierpijn vandaag: trainen heeft zin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten