Enige tijd geleden had ik, voor een paar euro, een aantal oude jaargangen van "Het Beste - van Reader's Digest" op de kop getikt.
Jaargangen 1988 t/m 1991 en wat losse nummers rond die periode. Met een combinatie van nostalgie en grote ergernis lees ik ze, en ik het kader van ontspullen verdwijnen ze daarna in het oud papier.
De nostalgie komt doordat vroegâh, op vakantie met broertje en ouders, deze boekjes ook mee waren. En dan hebben we het dus over exact dezelfde jaargangen. Wat vond ik er vooral leuk aan? Vooral de "humor in uniform", "werk in uitvoering", "opmerkelijke opmerkingen" etc. Dus de korte stukjes met grappige waargebeurde verhalen.
Hoezo ergernis? Als tiener is me dat nooit zo opgevallen maar als volwassene is het overduidelijk dat deze boekjes doorspekt zijn met westers doctrine: kapitalisme, christendom (of toch in elk geval mono-theistisch), de leidende rol van Amerika, communisme is slecht etc. etc. Je reinste indoctrinatie!
Op een ouder exemplaar (uit 1975) stond op de voorpagina een Amerikaanse militair met het onderschrift "In Vietnam is de vijand verslagen." Wauw!
Ironisch genoeg klopt de zin wat mij betreft wel: Amerika was in die oorlog de agressor (dus "de vijand") en verliet in 1975 met de staart tussen de benen Vietnam als verliezer.
(Uiteindelijk waren er daar alleen maar verliezers, laat ik daar duidelijk over zijn. Zoveel burgerslachtoffers en jonge soldaten die ook maar gestuurd werden of hun land dachten te verdedigen.)
De verhalen sla ik nu vaak over en meestal vind ik ze saai omdat ze vrijwel altijd beginnen met een situatie, en dan onmiddellijk een flashback. A.L.T.IJ.D.
En als de wonderbaarlijke redding heeft plaatsgevonden is het altijd dankzij God.
Hoe dan ook, de stukjes en quotes die zeer vermakelijk blijven zijn de reden dat ik blijf lezen. En de reclames van de eerste CD-speler, auto's uit die tijd etc. zijn ook grappig! Oh en COMPUTERS bestaan! (Internet nog niet haha.)
Hier een paar leuke quotes van de dag:
"Het is vrijwel onmogelijk de fakkel van de waarheid rond te dragen in een menigte zonder daarbij iemands baard te schroeien."
"De enigen die bij familieruzies luisteren naar beide partijen zijn de buren."
Mijn opa had tot zijn dood in 1981 een abonnement op dit blad. Mijn oma las er niet zoveel in dus toen hield dat op. Ze bestelde nog wel eens een boek via R.D. Wat ik me herinner (ik was nog wat te jong voor de boekjes) zijn de jarenlange prijsvragen die bleven kopen. Mijn oma zou, gezien de brieven die ze kreeg, een wagenpark en dikke rekening bij elkaar gewonnen moeten hebben. Niet dus. Oma bestelde soms stiekem een boek om meer kans te maken op de prijzen. Ze won een keer een klein tuinschaartje en een zakje zaadjes. Wat hebben we toen gelachen. Pure oplichterij natuurlijk.
BeantwoordenVerwijderen:-) Ah, de goeie ouwe tijd van oplichterij via de brievenbus.
BeantwoordenVerwijderen