Maar eerst even dit:
Door de opeenvolgende (dominante) overwinning van Max Verstappen van de Grand Prix van Oostenrijk schrijf ik vandaag het vervolg op het artikel: vijfvoudige Grand Prix winnaars.
Maar liefst zeven andere zesvoudige Grand Prix winnaars staan voorgoed in de geschiedenisboeken, waaronder twee wereldkampioenen!
Tony Brooks
Brooks is momenteel 87 jaartjes jong en hier zie je hem op de foto met zijn teamgenoot Stirling Moss (89 jaar).
John Surtees - WK in 1964
John Surtees MBE was een Brits motor- en autocoureur die er als enige ooit in slaagde om zowel op de motorfiets als in een Formule 1-auto wereldkampioen te worden.
Van 1952 tot 1960 reed hij in 49 Grands Prix voor motoren van 350 en 500cc, waarbij hij 38 keer won, inclusief zes maal in de TT Assen, en zeven maal kampioen werd.
In de 113 Formule 1-Grands Prix waaraan hij in de jaren 1960 tot en met 1972 deelnam, wist hij 24 keer op het podium te komen, waarvan zes keer als winnaar. In 1964 werd hij wereldkampioen voor Ferrari.
Van 1970 tot 1978 had Surtees een eigen Formule 1-team, waarbij in totaal 118 keer aan een Grand Prix werd deelgenomen. Mike Hailwood (ook een meervoudig wereldkampioen op 2 wielen) en Carlos Pace haalden daarbij ieder één keer het het erepodium.
Surtees overleed in 2017 op 83-jarige leeftijd.
Jochen Rindt - WK in 1970
Gilles Villeneuve
Had in 1982 weer een snelle Ferrari onder zijn kont. Kreeg ruzie met teamgenoot Pironi en bezwoer nooit meer een woord met hem te wisselen. Villeneuve hield woord...twee weken na het incident op Imola verongelukte hij tijdens de kwalificatie op het circuit van Zolder (België) toen hij de tijd van Pironi probeerde te verbeteren.
Jacques Lafitte
Laffite reed tussen 1974 en 1986 176 Grands Prix voor de teams van Iso Marlboro, Ligier en Williams F1, waarin hij 6 overwinningen, 32 podiumplaatsen, 7 pole positions, 6 snelste rondes en 228 punten scoorde. Met 176 Grands Prix was hij bijna 3 jaar recordhouder van het meeste aantal gereden Grands Prix, totdat Riccardo Patrese begin 1989 zijn 177e start maakte.
Ricardo Patrese
In zijn carrière verscheen Patrese 256 maal aan de start; een record dat pas in 2008 door Barrichello zou worden verbroken. Zijn loopbaan als coureur in deze klasse voerde hem langs de teams van Shadow, Arrows, Brabham, Alfa Romeo, Williams en Benetton. In 1977 maakt hij zijn debuut in de Formule 1.
Zijn eerste grand prix-overwinning in 1982 geldt als een van de meest bizarre overwinningen ooit: Patrese reed in Monaco als eerste over de streep zonder het zelf te beseffen, omdat tijdens de laatste ronde van de race drie voorliggers uitgevallen waren met pech.In 1993, tijdens zijn laatste seizoen in de Formule 1, was hij bij Benetton teamgenoot van de toen nog jonge Michael Schumacher. Hij behaalde in totaal zes grand prix-overwinningen en werd in 1992 vice-wereldkampioen, achter zijn Williams-teamgenoot Nigel Mansell.
Ralf Schumacher
Ralf Schumacher is een Duits voormalig Formule 1-coureur. Hij is de jongere broer van Michael Schumacher. Reed tussen 1997 en 2007 180 Grands Prix voor o.a. Williams en Toyota waarvan hij er dus 6 won.
In 2005 ging hij tijdens de vrije trainingen voor de GP van de Verenigde Staten op het circuit van Indianapolis -op bijna dezelfde plaats als in 2004- opnieuw van de baan. Als gevolg van deze crash kwam Michelin, de bandenleverancier van Ralf Schumachers team Toyota F1, tot de vaststelling dat haar banden niet bestand waren tegen de hoge snelheden die op de banking van het circuit van Indianapolis werden bereikt.
De teams op Michelin-banden kregen de raad niet te starten zodat deze Grote Prijs uiteindelijk verreden werd met slechts 6 wagens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten