De weg (een beetje) kwijt - edit

Voor het eerst herschrijf ik een artikel. Het deel over werk en inkomen dan.
De oude versie laat ik staan, gewoon omdat het kan. Hoe er in een week weer een boel veranderen kan.

De afgelopen weken waren de eerste bij een nieuwe werkgever, 3 dagen in de week. Starten bij een nieuwe werkgever is meestal pittig en dat is zeker nu ook zo. In hoeverre de burn-out van afgelopen december nog na echoot vind ik lastig om in te schatten. Ik zet even wat zaken op een rijtje:

Werk en inkomen

Terug naar mijn werk en inkomen: mijn ervaringen zijn wisselend. Wat levert meer energie op dan dat het kost:

• Lesgeven aan pubers (de kerntaak!): na les 1 een klik dus met alle zes mijn groepen goed gestart (yes!)
• Contact met ouders: nog niet
• Contact met collega's: na wat miscommunicatie toch goed gestart, prettige leidinggevende.
• Toetsen ontwerpen: nog niet
• Practica bedenken en (laten) uitvoeren: enkele demoproeven gedaan, morgen eerste practica!
• Rapportvergaderingen leiden (als mentor): nog niet

Wat kost meer energie dan dat het oplevert:

• Werken binnen een te strak keurslijf.
• Het werken met onnodig veel (en voor mij onbekende) software en programma's.
• Onvoldoende en gedateerde faciliteiten:
• Te weinig TOA formatie (dus beperking practica en geen zelfstandig gebruik bètalab mogelijk)
• Krappe lokalen, slechte klimaatbeheersing
• Geen digiborden, althans niet in de lokalen waar ik lesgeef
• Te weinig lesuren (met name: geen Na(sk) in klas 2...)
• Toetsen ontwerpen: moet volgens RTTI format* met (jawel!) een specifiek RTTI programma
• Practica bedenken en (laten) uitvoeren: door o.a. te weinig TOA formatie is er weinig mogelijk. Ook worden de practica niet ingezet om leerlingen geïnteresseerd en enthousiast te maken voor de bètavakken maar (echt waar) het allereerste practicum wordt beoordeeld met een cijfer....wauw. De nadelige effecten daarvan zijn onmiddellijk merkbaar: "Meneer, is dit wel goed? Alle verwondering en interesse wordt direct gesmoord.

*RTTI is een manier om te zorgen dat er zowel reproductie-, toepassings- en inzichtsvragen in komen. Ik ben van mening dat je hoog opgeleide professionals vertrouwen geeft dat ze hun werk goed doen. Zolang leerlingen en ouders tevreden zijn, de (examen-)resultaten goed zijn en de samenwerking met collega's functioneel vind ik dat verdere controle niet nodig is. Na 21 schooljaren zijn mijn toetsen aantoonbaar goed en mijn examenresultaten bovengemiddeld. 

Voor de toekomst....mijn eerste indrukken doen vermoeden dat ik hier niet gelukkig ga worden. Op allerlei vlakken wordt men kennelijk in een heul strak keurslijf/dwangbuis  gehesen. Veel is dichtgeregeld en het lijkt dat mijn sectiegenoten zich daar volledig bij neergelegd hebben en blijkbaar zelfs nog een stapje verder gaan.

Voor het eerst in 21 jaar voelt het als WERK, bah.
Het werken met pubers vind ik geweldig en ben er ook goed in. Als je dat weghaalt word ik ook niet gelukkig denk ik. Dus, wat nu?

Ik betwijfel of ik een heel schooljaar ga volhouden en ga serieus verder kijken. Op elke school is wel wat maar hier lijkt echt fundamenteel van alles mis te zijn. 

Op een tijdelijke vacature had ik al een lijntje uitgegooid middels een mailtje. Morgen ga ik maar eens bellen.