Wauw, en dan lees ik een alinea die precies op ons van toepassing is...
"Een relatie aangaan met een vrouw die bij je past kan alleen maar wanneer je “nee” durft te zeggen tegen een vrouw die niet bij je past. Hoewel het na een lange tijd vrijgezel zijn kan lijken alsof elke relatie beter is dan geen relatie is dit lang niet altijd waar. Door “nee” te zeggen tegen een vrouw die niet bij je past zeg je “ja” tegen jezelf. Je neemt jouw kostbare tijd en energie serieus en kiest ervoor om die niet te verspillen aan een vrouw die niet bij je past. Wanneer je “ja” zou zeggen tegen een vrouw die niet bij je past, zeg je namelijk “nee” tegen jezelf. Je verkiest dan het geluk van de ander boven dat van jou. Dan heb je misschien wel een vriendin, maar dan ben je niet oprecht gelukkig in de relatie. Kies je dus voor een leven met ‘een vriendin’, of kies je voor een leuke, langdurige, stabiele relatie?"
Mijn ex onderkende als eerste dat we niet bij elkaar horen en durfde de stap te nemen. Dat heeft ze dus goed gedaan, best dapper misschien. Minpunt is dat ze zich toch wel anders heeft voorgedaan qua persoonlijkheid, en de timing (kerstdagen) had misschien ook wel even anders gekund.
Ik ben altijd mezelf geweest maar heb niet willen onderkennen dat we een probleem hadden.
Nou, zo hadden we dus allebei een sterkte en een zwakte.
Dit is echt véél goedkoper dan praten met een psycholoog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten